Er wordt veel geleerd binnen studentenverenigingen. Vaardigheden als vergaderen, netwerken, publiek optreden, complexe evenementen organiseren, werken in teams, crisis management, financieel beheer en noem maar op. Bovendien helpen de netwerken die ontstaan de leden in hun maatschappelijke ontwikkelingen. De toegenomen studiedruk heeft als gevolg dat bestuurswerk en ‘dingen er naast doen’ gezien wordt als onnodige afleiding. Maar juist deze ervaringen dragen bij aan een betere aansluiting tot de arbeidsmarkt. Zou het kunnen dat de studentenverenigingen de missing link zijn tussen studie en werk?
Maar er is nog een probleem. De studenten die nu actief lid zijn en leiding geven aan de verenigingen hebben nog maar beperkt zicht op hun eigen leer-proces. Zou het wijs zijn om met alumni van de verenigingen te zoeken naar sterkere verbindingen? Zijn er mogelijkheden in het opzetten van pilot-programma’s waarbij alumni de huidige leden coachen, verbinden en helpen om hun competenties in kaart te brengen?